zondag 16 december 2012

Kookles in Sri Lanka

Afgelopen weken bezochten we Sri Lanka. Het nationale gerecht is Rice and Curries. Dat hebben we heel vaak gegeten en we hebben ook kookles gehad van een familie in Galle.

Rice and curries is een soort rijsttafeltje. Bij de witte of rode rijst worden er verschillende gerechtjes geserveerd. In ieder geval dahl, dat is een currie van rode linzen, en een aantal groentegerechten. Eventueel ook vlees, kip of vis.

Alle curries worden gemaakt met kokosmelk. Daarvoor moet je een kokosnoot doormidden hakken, het kokosvlees raspen met een speciale rasp en het raspel kneden met water. Dat zeef je en dan heb je dikke kokosmelk. Het raspel kun je dan nog een keer met water kneden en dan krijg je dunne kokosmelk. Beide soorten melk worden aan de curries toegevoegd.Verder gaan er overal verse groene pepers, verse currieblaadjes, gedroogde rode peper, rode ui, knoflook en een specerijenmengsel door. En curcuma (geelwortel).

De uitgeperste kokosrasp is de basis voor het bijgerecht Sambol. In een grote vijzel wordt het gestampt met ui, veel rode peper en specerijen. Op het laatst gaat er limoensap bij.

Na omgeveer twee uur staat er dan een feestmaal op tafel!

maandag 30 juli 2012

Frambozentaartje

Zaterdag op de biologische markt zag ik bij de kraam van Schaapachtig een framboosje op de ricotta liggen. Ik had net frambozen gekocht bij de buurkraam, die van Raspberry Maxx. Dat bracht me op het idee voor een lekker taartje met ricotta en frambozen. Zondag bakte ik er drie: eentje voor G. en eentje voor mij en eentje voor buurvrouw N. die een lekker toetje altijd erg kan waarderen.

Voor de korst van de taart gebruikte ik het recept van Harde Wener taart uit het onvolprezen werkje “Gasovengeheimen” Mijn moeder kreeg dat in de vijftiger jaren bij haar Etna gasfornuis. Ik gebruik het nog altijd voor basisrecepten voor gebak.

Ik nam bruine basterdsuiker in plaats van witte en oranjebloesemwater ipv citroenschil. De schillen van alle citroenen in huis liggen namelijk in de wodka om limoncello te maken. Of ze zitten nog aan de citroenen die ik in het zout heb gezet om Marokkaanse zoute citroenen te maken.

De groenteman had zaterdag prachtige grote citroenen met een dikke schil voor de limoncello en leuke kleine citroenen voor de ingemaakte citroenen. Het sap van de grote citroenen gebruikte ik bij het inleggen van de zoute citroenen en een beetje in de mayonaise voor bij de artisjokken.

Frambozentaartjes:

Deeg:

50 gram bloem

20 gram bruine basterdsuiker

35 gram koude roomboter

¼ theelepel bakpoeder

Snufje zout

Druppeltje oranjebloesem water

Vulling

50 gram (schapen)ricotta

3 theelepels vloeibare honing

Doosje frambozen

Deeg: Meng de droge ingrediënten en snijd de boter in hele kleine stukjes. Doe het smaakje en het zout er door. Kneed (met een koele hand, zegt Gasovengeheimen altijd) een samenhangend deeg. Druk het uit in ingevette taartvormpjes of iets dergelijks. Ik gebruikte ramequinbakjes. Op de bodem met een kleine opstaand rand. 15-20 minuten bakken bij 180 graden (gewone gasoven).

Even laten afkoelen en dan met en mes eruit wippen.

Vulling Vullen met wat ricotta. Honing erover druppelen en dan zoveel mogelijk frambozen erop leggen.

zondag 22 juli 2012

Wat is het ?(2)

Een kleine twee jaar geleden heb ik u al bericht over de uitleg die ons Stadsdeel bij een picknicktafel geeft. Ondertussen staat er een nieuw bord. De loofboom is vervangen door een naaldboom en er staat niet langer een voorbeeldpicknicker op afgebeeld. Dat geeft dus gelijk misverstanden, want deze toeristen kennen geen Nederlands. Ze gebruiken de bank daarom totaal verkeerd!
Even verderop staat er nog een bank. Hier is de uitleg beperkt tot een gestileerde afbeelding van de werkelijkheid. Geen tekst. Ook hier een naaldboom, die enigszins vervreemdend werkt in een omgeving met louter populieren. Desalniettemin heeft een tweetal senioren de functie van het object wel begrepen.

Hieronder nog even de drie borden op een rij: het oude bord met voorbeeldpicknicker, het nieuwe met tekst en het minimalistische bord verderop.

zondag 1 juli 2012

Lauwwarme salade Hippolytushoeve

Van het weekend waren we weer in het mooie noorden. Onze groente halen we daar altijd op de Hippolytushoeve, het biologische bedrijf van Willem en Marianne.

We kochten zaterdag voornamelijk groente van hun eigen land: de eerste tuinboontjes, heerlijk knapperige worteltjes, sla en verse uitjes. Marianne knipte een bosje bonenkruid af voor bij de tuinboontjes en de borage stond prachtig te bloeien, daar konden we wel een paar bloemetjes van krijgen.

Met maftoul, een grove soort couscous uit de Wereldwinkel werd het een heerlijke lunchsalade. Ipv van maftoul kun je ook gewone couscous, quinoa of burghul gebruiken.

Voor 2 personen 150 gram maftoul (Palestijnse couscous)

500 gram jonge tuinbonen in de dop

8 worteltjes

1 verse bosui

4 takjes vers bonenkruid

3 lepels olijfolie

Sap van een hele citroen

Beetje fijn zeezout met kruiden

versgemalen peper

Een paar boragebloemetjes, 2 halve plakjes citroen en een takje bonenkruid om te garneren

4 grote bladen sla “Wonder der vier jaargetijden” om de salade op te presenteren.

Dop de tuinboontjes en kook ze kort in een beetje water. Spoel ze kort af met koud water als gaar genoeg zijn. Dat stopt het kookproces, zo worden ze niet te gaar.

Borstel de worteltjes schoon en snijd ze schuin en stukjes van 3 centimeter. Snijd het uitje fijn. Stoof ze samen in een lepel olijfolie, sap van een halve citroen en een beetje water ook net gaar. Giet het teveel aan vocht af als dat er is.

Kook de grove couscous in anderhalf maal zoveel water 5 minuten en laat dan 10 minuten staan. Het water moet dan opgenomen zijn. (gebruik je een ander graanproduct, volg dan de gebruiksaanwijzing op de verpakking) Roer er de olijfolie, het sap van de andere halft van de citroen, het zout en de peper door. Laat een beetje afkoelen. Doe er dan drie fijngesneden takjes bonenkruid door, de tuinboontjes en de worteltjes en ui.

Was de slabladeren vier maal in ruim water (want er zit veel zand in) en droog ze. Leg de slabaderen op of in een schaal. Schep de salade nog eens om en proef of er nog iets bij moet. Schep de salade op de slabladeren en garneer met en takje bonenkruid en een paar boragebloemetjes.

maandag 25 juni 2012

Midzomer

Ik ben weer terug uit Winterswijk. Weer een lang weekend gekookt voor een yogagroep. Een miniretreat van Corine van YogaYatra, , helemaal in het teken van Midzomer. We aten op 21 juni dan ook pastasalade van het Zomerfeest.

Ik heb weer met veel plezier gekookt. Ook deze groep heeft genoten van het komkommersorbetijs van Yvette van Boven. Na de stiltewandeling op zaterdag stonden de rabarbercakejes van Klary Koopmans klaar. Die gingen erin als, nou ja, als cakejes van Klary.

Om te weten hoever de groep is met het programma, zodat ik me daaraan aan kan passen, luister ik meestal. Zijn ze stil, dan zijn ze met de eindontspanning bezig, zingen ze, dan zijn ze klaar met de meditatie. Op een gegeven moment hoorde ik “Oem” zingen op een moment dat ik dat helemaal niet verwachtte. Dat bleek een bromvlieg te zijn. Later hoorde ik dat de bijen in het kattenkruid voor ‘mijn’ keuken het ook zongen. Oemmmmm ... En dan was er die lach… Lachmeditatie? Zo ontstond weer eens een haiku.

Lachmeditatie

of is het de groene specht?

Bijen zoemen “Ohm”

Ik moest toen ik de bijen hoorde, denken aan onze reis naar India, bijna twee jaar geleden. In Varanasi hadden we heerlijk gegeten in een klein familierestaurantje en genoten na met een blikje bier verstopt in oude krant (Varanasi is zo’n heilige stad dat er geen alcohol verkocht wordt, maar toch weer wel als het in een theepot zit of in een oude krant is gerold.)

De zoon des huizes die ons bediende, kwam er gezellig bij zitten. Hij studeerde Frans en hoopte gids te worden. We hadden het over van alles en ook over “Ohm”. Hoe je die klank voelt in je buik, hoe die doorklinkt en overal is.

vrijdag 8 juni 2012

Piment d'Espelette

Hoewel ik een groot deel van mijn boodschappen op de (al dan niet biologische) markt, in de natuurvoedingswinkel of bij de Turk doe, kom ik ook wel eens bij de C1000. Ik heb ook gewoon wc-papier nodig en boterhammenzakjes enzo. En die C1000 wordt eigenlijk steeds leuker. Steeds meer bijzondere producten. Zo stuitte ik vandaag op het Fair Tradeschapje (en dat is weer een ander schapje dan het biologische schapje) Daar stond waarachtig een potje Piment d'Espelette. Sterker nog, biologische Piment d'Espelette. Dus het had ook in het biologische schapje kunnen staan, maar daar stond het dus niet. Dat de de Franse Basken ook al onder het werkgebied van Fair Trade vallen, is nieuw voor mij, maar natuurlijk gun ik hen ook goede arbeidsomstandigheden. Vraag niet wat zo'n potje kost, maar dat deed de cassiere wel, want het stond niet in de kassa. "We krijgen steeds meer nieuwe producten en dan staat het weer niet in de kassa", zuchtte ze.

Natuurlijk wilde ik er vanavond gelijk iets mee doen. In de koelkast lagen nog anderhalve rode puntpaprika, een halve courgette, een stukje aubergine, een bol mozzarella die al op had moeten zijn en verse tijm. De groente heb ik onder ovengrill geroosterd, de paprika's wat langer, zodat ik er het zwartgeblakerde vel vanaf kon halen. Met de mozzarella in blokjes, een paar olijven in plakjes, verse knoflook, blaadjes tijm en natuurlijk een beetje piment d'Espelette in een quichevorm, bekleed met bladerdeeg. Een eitje met een lepel melk losgeklopt erover en een klein halfuurtje in een warme oven. Lekker!

donderdag 7 juni 2012

Komkommersorbetijs van Yvette

(Deze afbeelding is van Yvette van Boven en staat op Red.nl)

Afgelopen weekend mocht ik op de Hof van Kairos weer koken tijdens een yogaweekend van Olga Overmeer . Olga is ook al een Yvette-fan. Dus maakte ik naast eigen recepten, zoals het Marokkaanse stoofpotje ook het een en ander van Yvette.

Zaterdagavond aten we het komkommersorbetijs van Yvette . Dat klinkt een beetje vreemd, maar het is echt zo lekker! Komkommer is natuurlijk ook een vrucht en in dit recept gedraagt hij zich ook als een vrucht. En die zwarte peper geeft er net iets speciaals aan. De vruchtensalade maakte ik met aardbeien in plaats van met frambozen, want die zijn er nog niet. Dat kan dus ook prima. Ik koos toch maar voor munt in plaats van koriander. Sommige mensen vinden koriander echt heel vies, zij proeven een zeepsmaak.

Dit recept leverde weer veel Yvettefans op!

Zondagochtend zaten de deelnemers het recept over te schrijven (en ook nog een paar recepten van mij) en te bladeren in Yvettes boek.

Als de verkoopcijfers van Home Made Zomer in Venray ineens erg stijgen, weet ik wel hoe dat komt.

woensdag 6 juni 2012

Fangedrag...

De afgelopen weken stonden een beetje in het teken van Home Made Zomer van Yvette van Boven. Eerst het aftellen tot 10 mei, de dag dat het boek uitkwam en wachten op het verlossende mailtje van de Javabookshop, dat het klaar lag. Daarna het bladeren en kwijlen bij de foto’s en recepten en natuurlijk, gelijk aan de slag: zelf kwark maken. Fluitje van een cent en lekker! Hoogbejaarde poes Gijs, die ’s ochtends altijd een lepeltje yoghurt of kwark krijgt, vond het ook geweldig.

21 mei was Yvette in het Torpedotheater, in gesprek met Jonah Freud. Leuke avond met ook nog heerlijke hapjes en drankjes van Yvette. Ik heb zelfs mijn exemplaar van Home Made Zomer laten signeren door Yvette. Fangedrag, ik houd er niet van, maar ik kan het niet ontkennen, ik ben een fan van Yvette.

De hartige cake met feta en olijven en de munt-citroenlimonade die ze die avond had meegebracht heb ik gelijk ook gemaakt voor een picknick met collega’s. Dat werd een heel gerieflijke picknick! Lekker op stoelen aan een tafel, geen zoemende beesten of hondenpoep. En droog! Want het viel die dag weer eens met bakken uit de hemel. We hebben wel alle ramen van de vergaderzaal opengezet voor een beetje buitengevoel. Ik kan het u voor zulke dagen aanraden, de indoorpicknick.

Diezelfde week bleken de vlierstruiken ineens enorm geurig te bloeien, zodat ik tussendoor nog even flink wat vlierbloesemlimonade moest maken. Het was hier een complete limonadefabriek.

Daar ben ik weer.

Dat is weer een tijd geleden, dat ik hier iets schreef.

Niet dat ik niets meer mee maak, maar van schrijven kwam het even niet. En een grappig fotootje zet ik dan maar snel even op facebook. Hierbij krijgt u er alsnog twee. Ja, rare bordjes blijven leuk!

Koken doe ik ook nog steeds. Binnenkort daarover meer. En over paardenmelk en komkommerijs.

dinsdag 3 april 2012

Aardappeltje, eitje.

Vrijdag was het Nationale Pannenkoekendag. Nu kan ik al die dagen en weken niet allemaal bijhouden. Zo blijkt het gisteren de Internationale Dag van het Kinderboek te zijn geweest en ook de Dag van de Gastvrijheid en is het deze hele week Autismeweek. Ik heb gisteren geen autist uitgenodigd om hem of haar een kinderboek voor te lezen. Helaas….

Vrijdag lukte het wel. We gingen weer voor het eerst na de winter naar onze datsja in het mooie noorden en ik bedacht dat ik daar al eerder eens een lekkere gevulde pannenkoek had geïmproviseerd. Daar had ik eigenlijk wel weer trek in en dan doe je toch een beetje mee met zo’n dag.

Het recept is echt simpel. Je bakt per persoon twee niet te grote pannenkoeken, die vul je met stukjes gekookte aardappelen en restjes groente en een in vieren gesneden hard gekookt eitje per persoon, alles even opgebakken met een behoorlijke schep lekkere pittige kerrie erdoor. Ik heb nog een busje hele lekkere kerrie uit Engeland, maar Surinaamse massala uit de toko is natuurlijk ook prima.

Je kookt eerst de aardappelen in stukjes en groente die dat nodig hebben, ook in stukjes, gaar (bijvoorbeeld, bloemkool, broccoli, sperziebonen of kool) Je bakt een uitje of een paar sjalotjes met een of twee teentjes knoflook, kerrie erbij, aardappelen erbij, gekookte groente erbij. Groente die snel gaar is, zoals spinazie, snijbiet of paksoi kunnen er nu ook bij. Maar niet teveel bladgroente, dan wordt het te nat. Hardgekookte eitjes in parten erbij, beetje zout. Vulling op een helft van een pannenkoek leggen, pannenkoek dubbelvouwen en klaar! Aardappeltje eitje dus.

maandag 16 januari 2012

Helaas, pindakaas…


Dit weekend heb ik weer voor een groep gekookt. Voor zeventien personen, drie dagen lang. Natuurlijk was dat weer flink hard werken, maar het was ook ontzettend leuk. Heerlijk om te zien hoe de mensen genoten van het eten. De deelnemers waren het weekend intensief bezig met yoga en mindfulness en de maaltijden waren echt momenten van ontspanning.

Ik vind het altijd leuk om iets over het eten te vertellen. Niet alle deelnemers zijn gewend aan vegetarisch eten en sommige ‘vergeten groenten’ zijn nieuw voor de mensen. Omdat het een internationale groep was, moest ik alles in het Engels uitleggen. Bij koolraap stokte mijn kennis even. Dat soort dingen moet ik dus in het vervolg wel even van te voren opzoeken.

De tweede dag was een ‘Detoxdag’. Daarom had ik voor die dag een veganistisch diner bedacht. (dus ook geen zuivel). Vooraf salade van veldsla en rucola met avocado en walnoten en een lekkere dressing, hoofdgerecht geroosterde wintergroente uit de oven met quinoa. Als toetje een puddinkje van kokosmelk (met agar-agar als bindmiddel) met warme gewelde pruimen.

Een deelneemster keek bij mijn aankondiging dat het diner deze avond veganistisch zou zijn al wat moeilijk. Vegetarisch eten, ok, maar dan wel graag met wat kaas.
Bij mijn uitleg van het toetje riep ze: “Ha, kokosmelk, mag dat dan wel?”
”Jazeker”, zei ik “en bloedsinaasappelen en vleestomaten ook!”
Pindakaas ben ik vergeten. Helaas …