zondag 24 oktober 2010

Wat is dit nu?

Een wandelingetje langs het kanaal op een mooie herfstdag. Ineens valt mijn oog op een houten constructie. Wat is dit nu, vraag ik me af. Zou het kunst zijn? Waarschijnlijk iets van milieuvriendelijke kunst, gemaakt van sloophout. Of misschien van inheems hardhout, zoals Robinia. Ik zie rechte vormen, die enerzijds een commentaar zijn op de ronde vormen van de natuur en anderzijds aansluiten bij de rechte lijn van het kanaal, maar daar wel weer haaks op staan. Wat zou de kunstenaar daar mee willen zeggen?
Maar misschien vergis ik me, misschien heeft de installatie wel nut. Misschien is het een plek waar vogels kunnen schuilen tegen de regen? Het hoge deel voor de grote vogels zoals de zwanen en het lage deel voor de kleinere vogels, zoals de eendjes. Fijn dat er ook stenen onder liggen, dan krijgen ze niet van die modderpoten.
Of zou het een radarbaken zijn voor de scheepvaart in het kanaal?
Ik blijf gissen...
Maar gelukkig, even verderop heeft het Stadsdeel Oost een bord met uitleg geplaatst: het is een picknickplek! Op het lage gedeelte kun je zitten, op het hoge leg je je eten neer. Kijk maar op het plaatje hoe het moet. Fijn,weer wat geleerd! Geweldig toch, zo'n stadsdeel!

zaterdag 2 oktober 2010

Dinertje

De Taalkeuken wilde een leuk driegangendinertje voor het nieuwe kabinet en zijn gedogers bedenken. Geschikt voor de hardwerkende Nederlander, van vreemde smetten vrij en tot tevredenheid van de dierenpolitie. Want The Animal Cops is duidelijk een speerpunt in het conceptregeerakkoord. Ze komen er maar liefst vier keer in voor. Ze krijgen zelfs een eigen telefoonnummer met het diervriendelijke ezelsbruggetje: “1-1-4, Red een dier”. Ik zal u niet vermoeien met ideeën in de Taalkeuken over andere nieuwe 1-1-x nummers (“1-1-5, Red een wijf…”, nee, laat maar).

Een dinertje dus. Ten genoege van The Animal Cops is voor de taalkeuken niet zo moeilijk, er wordt daar toch gewoonlijk vegetarisch gekookt. De vraag is wel of vegetarisch goed genoeg is voor de hardwerkende Nederlander en of daar geen vreemde Boeddhistische of Hindoeïstische smetten aan kleven. Dat risico neemt de Taalkeuken dan maar. Wat wel gemakkelijk is, het normale milieutobben in de Taalkeuken is deze keer niet nodig, want milieu is geen item voor dit kabinet.

Een dinertje dus. Soep vooraf? Goed! Typisch Nederlands, maar niet te moeilijk natuurlijk, want daar heeft de hardwerkende Nederlander geen tijd voor. Misschien een soep uit blik? Maar welke? Asperges, het witte goud uit de streek van de gedoger. Gebonden aspergesoep uit blik, verleukt met een fijngeprakt Barnevelds eitje uit de Biblebelt, ja, dat is het!

Hoofdgerecht? Ik kan de gedachte aan spruitjes maar niet uit mijn hoofd krijgen, maar dat is natuurlijk te flauw. Bovendien zijn spruitjes de laatste jaren reuze hip geworden onder subsidieverslindende bakfietsrijdende grachtengordelprofiteurs. Ik kan beter iets bedenken voor 130 rijdende provincialen uit het zuiden des lands. Zuurvlees of zo, maar dat is niet vegetarisch. De patat die daar bij hoort natuurlijk weer wel. Die houden we er in. OK, niet te moeilijk doen, bij patat hoort natuurlijk appelmoes. Al dan niet met een kersje. Dat is vrijheid, die keuze. Als derde ding een pasteitje met een ragoutje. Een ragoutje met kaas uit Godvrezend Zuid- Holland.

Het toetje. Natuurlijk geen uitheemse baklava of tiramisu. De oer-Hollandse vlaflip? Nee, die heeft een te hoog campgehalte gekregen. Voer voor homoseksuele subsidieverslindende soapacteurs bij de publieke omroep en andere profiterende kunstenmakers. Een bananasplit: banaan, nepchocoladesaus en scheerschuimslagroom uit een spuitbus. Ja, dat is het!

En nu maar hopen dat er niemand uitglijdt over een bananenschil.